Moin Leude, hoe gaat het ermee? Lukt het een beetje met thuiswerken?
Thuiswerken is voor mij op zich gesneden koek, dus echt veel bijzonders heb ik daar niet over te melden. Die totale sociale isolatie is wél een enorm ding, en daarom werkt mijn nieuwe collega Sunje sinds een maand bij mij thuis.
Ze moet nog een beetje wennen, merk ik. En dat levert mooie plaatjes en verhalen op, want die Sunje, dat is me er eentje. Deze maand krijgt dus voor het eerst in de geschiedenis van femina docta iemand anders dan ikzelf de titel ‘medewerker van de maand’. Ik vind, daar moet je niet te kinderachtig mee zijn.
O, ja, Sunje is trouwens een alpaca, en ze houdt net als ik van planten.
Inmiddels heeft ze haar eerste thuiswerkmaand erop zitten, en dat zag er zo uit:
Week 1: tulpen
De week begon uitstekend. Sunje bracht een vrolijke bos tulpen mee die zo groot is dat de tulpen nu in het hele kantoor staan en elk beschikbaar glas dienst doet als vaas.
Het fleurt de boel enorm op, en ook Sunje zelf is een gezellige toevoeging aan het kantoor. We gingen meteen aan de slag.
De onboarding gaat deze week lekker soepel, en iedereen is lekker agile bezig. 😉
Week 2: Sunje drukt haar snor voor de vergadering
We hadden begin deze week een belangrijke vergadering, maar Sunje verstopte zich. Zeker bang voor de rondvraag.
Ik kan niet zeggen dat ik het een erg leuke actie vond. Je reserveert toch de boardroom.
Een dag later kwam Sunje te laat op kantoor! Daar houd ik niet zo van. Pünktlichkeit ist schöner als jede Entschuldigung, zeggen we hier niet voor niets…
Ik begon me net af te vragen hoelang ik dit nog kan tolereren, maar toen kwam Sunje met een grote mok goede Ethiopische koffie aanzetten.
Tsja, dan zie ik al snel dingen door de vingers, hoor…
Maar later die dag probeerde Sunje alwéér haar snor te drukken voor het middagoverleg. Ja, hallo, ik doe dat ook niet voor de lol! Ik deelde haar mede dat dit niet zo kan, en dat ze daarom ook niet op de vrijmibo mocht komen.
Je moet ergens een grens trekken.
Dat viel zoals je ziet niet in goede aarde. Ze heeft twee dagen niets tegen me gezegd. Niets! ⠀⠀
Uitterst ballorig veranderde ze vervolgens mijn desktop. Je kunt van Sunje niet zeggen dat ze geen eigen stempel op het kantoor drukt.
Eigen initiatief laat ze wel zien.
Week 3: Sunje neemt wat tijd voor zichzelf
In week 3 begonnen sommige spanningen toch wat op te lopen. Misschien moeten we ook gewoon proberen minder te vergaderen. Ik merk dat ik er ook last van heb. We zitten ook wel erg op elkaars lip.
Sunje werkte een paar dagen samen met Eleanor de dieffenbachia. Dat ging op zich prima.
Aan het einde van de week kon er gelukkig geskypet worden met Sunjes broer John (spreek uit: Joon, want Sunje komt uit een Nordfriese familie), die vast zit op Sylt.*
Ik mocht er ook bij zijn, hoewel ik er bijna niet tussen kwam, zoveel had Sunje te vertellen. John zelf is er redelijk zen onder.
* Sunje benadrukt dat hij niet van Sylt af kan i.v.m. het reisverbod in Schleswig-Holstein. Dat je niet denkt dat hij in de bak zit. Dat is natuurlijk niet zo.
Week 4: een feestje waarvoor ik niet uitgenodigd was
Zo trof ik Sunje begin deze week in de kantoorpantry aan! Het lijkt erop dat er een feestje heeft plaatsgevonden waarvoor ik niet was uitgenodigd. 🙁
Ik weet niet wat ik ervan moet denken…
Toen Sunje weer een beetje bijgetrokken was, sprak ze me aan op de betreurenswaardige toestand waarin de tulpen verkeren.
Ze heeft een punt.
We hebben nog niet goed afgestemd wie er verantwoordelijk is voor het kantoorgroen. Actiepuntje voor de volgende vergadering!
En dat was Sunjes eerste maand in het thuiskantoor!
Er valt nog wel het een en ander glad te strijken, en soms loopt ze wat hard van stapel (ze wil bijvoorbeeld een eigen hashtag en meer van die malle dingen) – maar we maken er een zo gezellig mogelijke boel van samen (en met de planten).
Maak er wat van en wie weet tot ziens!
